Ik ben een gevoelsmens.
In mijn blogs kom je van alles tegen; mijn frustraties, verdriet, blijdschap, humor, verliezen, etc.
Kortom: je komt meer over mij te weten over hoe ik tegen bepaalde dingen/situaties aankijk in mijn leven.
Het kan soms ff duren voordat ik een nieuwe blog plaats maar, dat komt omdat ik het soms te druk heb of niks weet te schrijven.
Maar heb geduld; ik kom altijd wel met iets nieuws en tja als je vragen hebt, je weet me te vinden.




woensdag 5 januari 2011

Klup voor Kwelgeesten

"Sinds we  in een palingdorp op de Veluwe Mark Rutte tegen kwamen en J. dacht deze te kunnen inzetten voor een lobby tegen het abonnementenverbod was J. een trouw VVD stemmer, opportunistisch als hij als ondernemer is.
Charlie Apetroot had nog zo tegen J. gezegd: stuur me een meel en ik maak er werk van, maar J, chaoot als hij is, was weer de apestaart in Apetroot zijn meeladres vergeten dus het kwam er niet van of het was wel gedaan maar Charlie was te druk. Zoiets.

Efin, de VVD die vervolgens, dronken van de zoete nectar van de verkiezingsoverwinning daadkrachtig te werk ging. Nu was de daadkracht onder Balkenellende ver te zoeken maar Rutte ging wel erg fanatiek te keer. Als ware hij op zoek naar de ideale vrouw voor in zijn sponde in het Catshuis begon hij met busladingen virtuele Poolse houthakkers het oerwoud aan subsidies in Nederland om te hakken om een paar miljard te bezuinigen. Zeg maar 1 Joint Strike Fighter minder.

Kijk en daar liep de liefde van J. voor Rutte op de klippen. Zeg maar zoals de olietanker Erica die bij Bretagne op de klippen liep.
Want met dit fijne oerwoud aan subsidies verdient J. zijn boterham en het beleg erop. Dat beleg gebruiken we dan weer om allerlei nieuwe dingetje uit te proberen of nieuwe speeltjes te kopen.

Okay, nu ging het subsidiebeleid wel erg ver. Het is inderdaad vreemd dat elke verdwaalde bosneger in Tanzania gesubsidieerd op bijscholing kan op een Hogeschool in Nederland. En het is inderdaad redelijk bizar dat experimenteel theater waar twee man komen voor miljoenen gesubsidieerd wordt. Experimenteel theater is veelal ook zo experimenteel dat niemand het kan zien en dus niet weet dat het bestaat.

Maar goed, Rutte wil graag dat we als bedrijven innoveren dus daar zijn wel weer subsidies voor. Dus J. gaat nu volop bedrijven helpen om te innoveren. Innoveren is volgens de definitie in de subsidiewereld dat je iets nieuws doet dat je als bedrijf nog niet doet.
Je bent bijvoorbeeld gewend om koffie verkeerd te drinken, maar beslist om nu George Clooney aan de hemelpoort te gaan helpen en Nespresso te gaan drinken. Ik weet het, vervelend werk om George Clooney te helpen, maar iemand moet het doen. 


Anyway, dan ben je dus innoverend bezig en help je de concurrentiepositie van ons kikkerlandje te verstevigen. Hep ie dus subsidie voor.

Enfin, om ons zielige ondernemers in Nederland te helpen is besloten door knappe Marc (Rutte) dat de K.v.K. (Klup voor Kwelgeesten) ondernemingsgerichter moeten gaan werken en zich naar de klanten toe moeten richten door in ondernemingshuizen te gaan zitten.

Zo van: ik bezuinig een paar miljard op subsidies, maar, ja ja, haha, daar krijg je een vriendelijke K.v.K. voor terug. Zo van: het kost wel wat maar dan krijg je er wel wat voor terug. Zeg maar het gevoel dat je krijgt als je van je moeder op je verjaardag een reep chocolade krijgt terwijl je op een Iphone rekent.


Vrouwelijke onderbuikgevoel en spekzolen

Heeft het Viva forum 55 reacties nodig om te bepalen of vrouwelijke intuitie wel of niet bestaat en hetzelde is als een onderbuikgevoel?






Mwah, zelfs J. kan vandaag beamen dat ik laatst een intuitie had die Char en Derek Ogilvy wanhopig naar het UWV doet rennen om bij het werkplein aldaar bij een jobcoach zich in te schrijven voor ander werk. Waarom noemen mensen van het vroegere arbeidsbureau zich tegenwoordig jobcoach? Ik zoek geen werk (eigen baas) maar als ik een baantje nodig zou hebben zou ik niet een coach willen maar een job. Minder coach en meer job zeg maar. Maar dan weer niet de Job met van achteren Cohen want ik ben niet zo van pappen en nathouden en iedereen bij de groep houden. Ik ben meer van de actie zeg maar. 



Bedenken dat je een winkel wilt en plotseling een winkel hebben, maar dan wel vergeten dat je dan echt aardig moet zijn voor elke zeur en ook open moet zijn op tijdstippen wanneer ik toch echt liever mijn krantje lees. Om vervolgens te bedenken waarom je in godsnaam toch ook alweer juist op die plek een winkel wilde.
Ik ben zo iemand die heel actiegericht in staat is om 300 km te rijden naar een heel speciale winkel of fair om dan te bedenken dat het wellicht verstandiger is om vooraf te kijken wanneer al dat moois ook alweer open is.