Klup voor Kwelgeesten

"Sinds we  in een palingdorp op de Veluwe Mark Rutte tegen kwamen en J. dacht deze te kunnen inzetten voor een lobby tegen het abonnementenverbod was J. een trouw VVD stemmer, opportunistisch als hij als ondernemer is.

Charlie Apetroot had nog zo tegen J. gezegd: stuur me een meel en ik maak er werk van, maar J, chaoot als hij is, was weer de apestaart in Apetroot zijn meeladres vergeten dus het kwam er niet van of het was wel gedaan maar Charlie was te druk. Zoiets.

Efin, de VVD die vervolgens, dronken van de zoete nectar van de verkiezingsoverwinning daadkrachtig te werk ging. Nu was de daadkracht onder Balkenellende ver te zoeken maar Rutte ging wel erg fanatiek te keer. Als ware hij op zoek naar de ideale vrouw voor in zijn sponde in het Catshuis begon hij met busladingen virtuele Poolse houthakkers het oerwoud aan subsidies in Nederland om te hakken om een paar miljard te bezuinigen. Zeg maar 1 Joint Strike Fighter minder.

Kijk en daar liep de liefde van J. voor Rutte op de klippen. Zeg maar zoals de olietanker Erica die bij Bretagne op de klippen liep.

Want met dit fijne oerwoud aan subsidies verdient J. zijn boterham en het beleg erop. Dat beleg gebruiken we dan weer om allerlei nieuwe dingetje uit te proberen of nieuwe speeltjes te kopen.

Okay, nu ging het subsidiebeleid wel erg ver. Het is inderdaad vreemd dat elke verdwaalde bosneger in Tanzania gesubsidieerd op bijscholing kan op een Hogeschool in Nederland. En het is inderdaad redelijk bizar dat experimenteel theater waar twee man komen voor miljoenen gesubsidieerd wordt. Experimenteel theater is veelal ook zo experimenteel dat niemand het kan zien en dus niet weet dat het bestaat.

Maar goed, Rutte wil graag dat we als bedrijven innoveren dus daar zijn wel weer subsidies voor. Dus J. gaat nu volop bedrijven helpen om te innoveren. Innoveren is volgens de definitie in de subsidiewereld dat je iets nieuws doet dat je als bedrijf nog niet doet.
Je bent bijvoorbeeld gewend om koffie verkeerd te drinken, maar beslist om nu George Clooney aan de hemelpoort te gaan helpen en Nespresso te gaan drinken. Ik weet het, vervelend werk om George Clooney te helpen, maar iemand moet het doen. 

Anyway, dan ben je dus innoverend bezig en help je de concurrentiepositie van ons kikkerlandje te verstevigen. Hep ie dus subsidie voor.

Enfin, om ons zielige ondernemers in Nederland te helpen is besloten door knappe Marc (Rutte) dat de K.v.K. (Klup voor Kwelgeesten) ondernemingsgerichter moeten gaan werken en zich naar de klanten toe moeten richten door in ondernemingshuizen te gaan zitten.

Zo van: ik bezuinig een paar miljard op subsidies, maar, ja ja, haha, daar krijg je een vriendelijke K.v.K. voor terug. Zo van: het kost wel wat maar dan krijg je er wel wat voor terug. Zeg maar het gevoel dat je krijgt als je van je moeder op je verjaardag een reep chocolade krijgt terwijl je op een Iphone rekent.

Ik dacht vroeger altijd dat de KvK een soort scheldwoord was dat je als ondernemer keihard roept als je weer de jaarlijkse ellendige nota van deze Kamer van Koophandel ontvangt en je kinderen in de buurt zijn. Dat je dan keihard KVK!!!!  roept in plaats van GVD!

U weet wel, die jaarlijkse nota’s die stipt op 3 januari in je bus liggen en waarvan je altijd denkt dat het eigenlijk een vorm van acquisitiefraude is, immers: je moet betalen want dat staat in de kleine letters, maar je hebt er niks aan. Die KvK dus;
Die KvK die je begin januari je goede voornemen doet vergeten om niet meer te vloeken:
En die KvK.l die je na twee dagen weer aan het roken krijgt;
De KvK die als je om advies vraagt je een post-it briefje meegeeft met het adres van de gouden gids online erop. Die KvK dus.

Maar goed J. is nooit te beroerd om iets te proberen dus hij dacht, heee, ik zit in hetzelfde gebouw als de KvK (kvk is hier naartoe verhuisd in december) laat ik eens spontaan doen en mijn jaarcijfers die ik moet deponeren gewoon langsbrengen als buurman.

Dus J. rent naar boven met zijn keurige jaarcijfers van de accountant om deze bij hun te deponeren. 

Nou, dat had hij beter niet kunnen doen want ze keken J. aan met schrikachtige ogen zoals bambi kijkt als de grote boze wolf eraan komt en dezelfe angstige ogen die mijn kinderen hebben als hun stiefoma hun een kusje willen geven. Ik pleit overigens voor wetgeving die verbied dat stiefoma’s die niet in bloed verbonden zijn en meer huidplooien hebben dan een jonge Shar-pei mijn kinderen lopen onder te kwijlen. Ik bedoel: dan neem ik wel een Shar-pei. Kijk daar moet Rutte nou eens wat aan doen!

 

Maar goed, er kijken vijf paar angstige KvK oogjes  J. aan en je ziet ze denken: wat komt hij doen? Is het iemand van Tros Opgelicht die eindelijk door heeft dat de KvK zich schuldig maakt aan oplichting of zou het dan toch------------------- angst en beven -------------------- ongeloof -----------------------zou het ---------------ja, ja--------------------- nee toch? ---------------schrik@!!! ------------ HET IS EEN SPONTANE KLANT DIE GEEN AFSPRAAK HEEFT!    
       

"Wat komt u doen?" vraagt een angstige KvK-medewerker die op verjaardagen Ome Hans heet en altijd bij familiefeestjes bij het van der Valk restaurant het grootste woord heeft omdat hij iets doet met ondernemen. Okay, hij is geen ondernemer, maar helpt ze. Nou ja, nee ook niet echt, hij adviseert………., nee ook niet, hij eh, nou ja, hij werkt er gewoon. 


En juist nu, op die dag dat J. zijn jaarcijfers wil deponeren zodat Moedertje Staat weer een groot deel van ons beleg naar binnen kan harken via de vennootschapsbelasting heeft Ome Hans en collega van de KvK via Marc Rutte te horen gekregen dat men klantvriendelijk moet zijn en gaat men daar vanmiddag over crisisvergaderen.

Dus ook al had J. geen afspraak, Jippie, hij mocht zeggen wat hij kwam doen.
J., niet een originele Drent maar een Westerling, steek zijn hand uit, stelt zich voor en zegt: "Ik ben je buurman en ik kom mijn jaarcijfers deponeren. Ik denk, laat ik eens spontaan doen."

En ja… spontaan….dat had hij niet moeten zeggen tegen Ome Hans van de KvK die op het chagarijnige broertje van de man uit de AH reclame leek. Spontaan is iets dat Ome Hans alleen op zaterdagmorgen bij AH doet als hij mee gaat boodschappen doen en spontaan alle blikjes Hak dezelfde kant op zet omdat dat zo hoort.  

En Ome Hans kon ook niet spontaan doen zo had hij zichzelf ooit wijsgemaakt, want hij had belangrijk werk te doen bij de KvK. 
Ik bedoel: iemand moet toch die chantagefacturen versturen elk jaar en zeg nu zelf: het is niet niks om heel ondernemend Nederland te laten betalen voor lucht zonder dat Heksenberg van Tros Opgelicht op de stoep staat.

En deze Ome Hans keek nog eens naar de spontane actie van J., toen naar de keurige jaarcijfers van de accountant van J. die ons jaarlijks zo’n kleine leuke Fiat kost en vond toen de ULTIEME reden om niet SPONTAAN te hoeven doen. Hij keek eens naar de papieren, toen naar J. en er verscheen een glimlach op zijn gezicht die eigenlijk alleen te zien was toen zijn vrouw over een stuk spinazie uitgleed bij de AH van zijn broer en hij achteloos en onzichtbaar het karretje ettelijke centimeters naar achteren duwde zodat zijn vrouw zich daar niet aan kon vastklampen en midden tussen de winterpenen viel.

Met deze zelfde vileine glimlach rond zijn mond kraaide meneer NIET SPONTAAN: “Ja, ja, aha, aha, u heeft geen aanbiedingsbrief erbij gevoegd, ik kan hier niks mee!!!”

"Aanbiedingsbrief? Huh? Is mijn jaarrekening in de aanbieding dan", vroeg J., nooit te beroerd om een flauwe grap in onvruchtbare aarde te planten in de hoop dat er een zonnebloem opkomt. "Haha, mijn jaarrekening is in de aanbieding! Hoef ik nu geen deponeringskosten te betalen, of is het twee halen, een betalen? Want dat heeft mijn wederhelft ook nog wel een jaarrekening. Of is het een bonusaanbieding?"

"Neee!", siste Ome hans van de KvK het vol ontzetting uit!!! "U moet een aanbiedingsbrief bij uw jaarstukken doen. Zodat wij weten dat u ons jaarstukken doet toekomen natuurlijk, anders weten we dat niet!"

Tegen zoveel bureaucratische overheidslogica is zelfs J. niet opgewassen, maar hij is wel praktisch, dus hij stelt nog voor: "Kunnen we er niet een Post-it opplakken dan dat het een jaarrekening is, ook al staat het er met koeienletters op?" "Nee J., u moet een aanbiedingsbrief erbij doen!!"

"En wat moet ik dan op deze aanbiedingsbrief zetten dan?" vervolgt J. die inmiddels het plafond naspeurt op eventuele verborgen camera’;s van Banana Split van Frans Bouwer, vervolgens hoopvol denkt dat er een nieuwe aflevering van het satirische VPRO programma debiteuren crediteuren wordt opgenomen om vervolgens te denken dat dit gelijk staat aan een jaargang praktische psychologie voor gevorderden van het LOI.

"Nou gewoon, dat  u ons de jaarekening doet toekomen ter deponering" vervolgt meneer Ome Hans in zijn onnavolgbare logica waarvan zijn vrouw al twintig jaar geleden gestopt is om dit trachten te doorgronden. De logica die alleen bij de overheid in speciale kweekkamers kan worden gekweekt bij de Belastingdienst en KvK, deze logica.

Dus J. sprint naar zijn kantoor twee kamers verder om EEN regel in Word te typen: AANBIEDINGSBRIEF , deze voor zijn jaarrekening te voegen, en weer naar Ome Hans te sprinten.

Ome Hans was echter nergens meer te bekennen, evenmin als zijn andere negen ambtenaren van de KvK J. zag ze staan bij het koffieapparaat, waar ze onder het genot van een koffie verkeerd allen rondom Ome Hans stonden die waarschijnlijk in geuren en kleuren stond te vertellen hoe hij, Hans, maar weer mooi had geregeld dat een klant werd  weggestuurd.  


Kijk dat Marc Rutte bedenkt dat ze klantvriendelijk moeten zijn is al erg, dat ze het gebouw moeten delen met andere bedrijven is al minstens net zo erg als het vooruitzicht dat zijn enige dochter gaat hokken met een ondernemer, maar dat een klant ECHT naar ze toekomt zonder afspraak, ook al is het de buurman, NEEN, je moet ergens de grens trekken, en Hans heeft dat weer mooi gefikst.

"Alsjeblieft Hans" zegt J. , inmiddels buiten adem omdat hij teveel wijn drinkt en dus geen conditie meer heeft, "hier zijn mijn jaarstukken met AANBIEDINGSBRIEF, graag te deponeren!!"

Ome Hans kijkt nogmaals de papieren door als ware hij Moscowitch himzelf die de processtukken van Holleerder per millimeter doorneemt op vormfouten en vergeten handtekeningen. 
"Met een mooie aanbiedingsbrief" zegt J. met zijn tong nu half uit zijn mond om zijn sarcasme zo nodig ter plekke af te bijten mocht zijn tong weer een eigen leven gaat leiden.
"Okay, het is goed", mompelde Ome Hans verslagen, op een manier zoals Seedorf vroeger keek als hij weer eens een strafschop miste. "Ik zal het deponeren."

"Halleluja," over het verminderen van de ondernemerslasten en onnodige lastendruk bij ondernemers gesproken!! Meer dan een uur bezig zijn om een simpel ding te deponeren een extra brief van 1 regel te maken “omdat het zo moet…”

J. en Ome Hans zijn nu voordeurdeler en delen een koffiezetautomaat in de kantine, maar Ome hans maakt zich uit de voeten zodra J. om de tien minuten zijn espresso komt halen. Nee, zoveel spontaniteit en eigen inbreng van ondernemers is niet aan hem noch aan de KvK besteed.

Inmiddels heeft J. wel drie dagen later een nota van de KvK, dus van Ome Hans binnen voor de deponeringskosten van de jaarstukken a euro 35,- ofzo. Dat dan weer wel, maar dat wisten we al. Ome Hans is vooral sterk in het factureren van lucht.

J. heeft dan ook plannen om een innovatiesubsidie op het gebied van milieu aan te gaan vragen voor een revolutionair idee. Schaf de KvK af en je bespaart een tropisch regenwoud aan papieren, omdat er miljoenen minder facturen worden gestuurd en de het gat in de ozonlaag wordt minder, omdat er minder gebakken lucht wordt verkocht en dit dus goed is voor de CO2.

Kortom: red het regenwoud en schaf Ome Hans af. Mijn zegen heb je Marc (Rutte)!