Vrouwelijke onderbuikgevoel en spekzolen

Heeft het Viva forum 55 reacties nodig om te bepalen of vrouwelijke intuitie wel of niet bestaat en hetzelde is als een onderbuikgevoel?

Mwah, zelfs J. kan vandaag beamen dat ik laatst een intuitie had die Char en Derek Ogilvy wanhopig naar het UWV doet rennen om bij het werkplein aldaar bij een jobcoach zich in te schrijven voor ander werk. Waarom noemen mensen van het vroegere arbeidsbureau zich tegenwoordig jobcoach? Ik zoek geen werk (eigen baas) maar als ik een baantje nodig zou hebben zou ik niet een coach willen maar een job. Minder coach en meer job zeg maar. Maar dan weer niet de Job met van achteren Cohen want ik ben niet zo van pappen en nathouden en iedereen bij de groep houden. Ik ben meer van de actie zeg maar. 

Bedenken dat je een winkel wilt en plotseling een winkel hebben, maar dan wel vergeten dat je dan echt aardig moet zijn voor elke zeur en ook open moet zijn op tijdstippen wanneer ik toch echt liever mijn krantje lees. Om vervolgens te bedenken waarom je in godsnaam toch ook alweer juist op die plek een winkel wilde.

Ik ben zo iemand die heel actiegericht in staat is om 300 km te rijden naar een heel speciale winkel of fair om dan te bedenken dat het wellicht verstandiger is om vooraf te kijken wanneer al dat moois ook alweer open is. 

Die jobcoaches zijn trouwens uitgearrangeerde vijftigers met piepende spekzolen (piep, poe, piep, poe) en een transpiratievlek onder de Odorex missende oksels zo groot als de recente overstroming in Australie die je gaan vertellen dat voor jou als werkgever allerlei subsidies zijn om de minder bedeelden aan het werk te helpen. J. zijn werk heeft met subsidies te maken en hij is gek op goedkoop personeel dus heee dacht hij, ik ga eens gesubsidieerd personeel proberen.

Smart idee, not! Het is alsof je hiermee de Jobcoach met spekzool en meer van Utah onder zijn oksel het recht heeft al zijn opgekropte woede en frustratie samen te vatten in het opzoeken van de meest onmogelijke werknemers, waarvan we dachten dat deze waren uitgestorven. 

Wat hebben we zoal gehad aan gesubsidieerde sollicitanten? Een hevig stinkend persoon die een complete kantoortoren een week onbewoonbaar maakte en deed vrezen voor een terroristische aanslag en biologische oorlogsvoering door een of andere gek, een scheel kijkende mevrouw die was opgegroeid met het telraam, iemand die belde om te vertellen dat hij zijn teen had bezeerd bij het van de trap lopen en nu een soort Rondom 10 bijstand van ons nodig had. En een soort Rainman-vrouw die een half uur niet uitgepraat raakte over het feit dat ons kantoorplafond bestond uit beton en metaal (Ja mevrouw, dat is wat ze nu industriele vormgeving noemen), om vervolgens in een tirade de aanval op haar man te openen die haar het onrecht had aangedaan om te verhuizen uit Rotterdam.

Maar goed, terug naar mijn onderbuik. J. had enige tijd geleden een nieuwe stagaire journalistiek aangenomen. Logica bij het hogere onderwijs is trouwens dat studenten journalistiek geen stage mogen lopen bij een krant. Geen wonder dat alles zo hyperig is in de krant. Over hypes weet ik ook nog wat maar dat komt nog wel.

Anyway, nooit te beroerd om J. een plezier te doen kijk ik altijd wat voor vlees er nu weer in ons stagekuipje terecht is gekomen. En dit keer gingen bij mij alle vrouwelijke intuitiesignalen en onderbuikgevoelens opspelen op een manier waar zelfs mijn maagzuurremmers niet tegen bestand waren.

Ik zie dat mens net een seconde, probeer mijn maag onder controle te houden of er begint bij dat vrouwmens al een soort dialoog "hoe kam ik mijn collega af"...

Situatie: collega van stagaire is paar minuten te laat en geeft aan dat er door gladheid een ongeluk was waardoor ze in de file stond.

Foute stagaire: "oh?? Ik heb net op internet gekeken en heb geen ongeluk gezien/gelezen hoor..."

Dus ik vertel aan J: "Okay Lief, hier heb ik een zeeeer vervelend gevoel bij. Deze persoon is niet te vertrouwen. Zeg maar de betere landverrader die nooit te beroerd is om bij de belastingdienst over de buren te klikken maar dat dan wel anoniem doet. Iemand die aan de parkeerwachter doorgeeft welke auto geen kaartje heeft en de kliklijn overbelast doet raken en waarschijnlijk vroeger het soort klasgenootje was die aan de juf vertelde wie er spiekte.

Iemand die waarschijnlijk generaties landverraders en inteelt in de familie heeft en toen naar Drenthe is gedeporteerd. En iemand waarvan de moeder overduidelijk nooit heeft gezegd: Jantientje, gij zult niet klikken."

Anyway, foute Jantientje had de kersverse collega nog niet een uur proberen te verraden op de betere NSB manier of ze bombardeerde het slachtoffer tot kersverse Hyves vriendin. Kennelijk vanuit de gedachte: hou je vrienden dichtbij, maar je vijanden(lees: concurrent) nog dichter bij je.

Collega die slachtoffer was van foute Jantientje is net terug van vakantie in een stad die bij de groenteboer wordt verkocht en komt ziek terug. Foute Jantientje start gelijk weer een betere propagandacampagne: "Goh, das toevallig dat collega X net ziek is, ik zag op Hyves dat ze vrijdag jarig is." Niet wetende dat collega X uberhaupt al vrij was op vrijdag.

Dus ik sta als vrouw vanavond heftig te multitasken in de keuken en tegelijkertijd eten te maken, te twitteren, J. zijn zwarte kers te repareren die om een of andere reden geen tring meer doet, de katten eten te geven en de kinderen door de wasstraat te sturen toen het hoge woord er uit kwam bij J: "Goh JIP, je had toch gelijk over foute Jantientje."

Halleluja, wat zijn die mannen toch snel. Dat heeft een maand nodig om te zien wat een vrouw binnen tien seconden ziet.

Niet dat het mannelijke brein enige logica in het rechter hersenvakje heeft, maar dat terzijde natuurlijk.